Time Rules Our Lives ... But What, Exactly, Is Time?
👉 Türkçe'si Aşağıda 👇
(EN) - Here is the million-dollar question, folks! What, exactly, is time?
Ah, yes, yes... We all know what time is; it's either the ticking of a clock or a day on the calendar. It's something we deal with everyday, something that we all think we understand. But do we really? No, not really. I've checked it and believe me, there are millions of facts and theories out there, but again there's not one clear answer yet... Neither from scientists nor from philosophers...
Now... where did this come from, you may ask? Funny but it's true; through a 2014 movie, Interstellar. Sure, I watched it then, when it was in theatres and loved it. But I forgot it completely up until yesterday. In fact, it wasn't the movie that got me here. No, I didn't watch the movie again. It was the video essay that I've come across -the one that I posted¹ here too. After I watched it, it got me thinking... For starters, it made me realise that I actually didn't catch the time concept this deep when I watched the movie for the first time. Then, it made me more curious than ever about the true meaning of time... Hence, here I am, thinking out loud... Yet, thinking not in its totality -that totality beats me anyway, but only in its transcending quality which is actually the theme of the movie.
In order to do so, I'd better start with the definition of time as found in dictionaries... There are many short, snappy ones as well as more comprehensive definitions. One article² finds the most comprehensive definition on Wikipedia. It says, 'time is a dimension in which events can be ordered from the past through the present into the future, and also the measure of durations of events and the intervals between them'. However, the article adds that time is clearly not an object or a substance we can touch or see. But neither is it merely a dimension, quantity or a concept. Indeed, time has many aspects and appears to represent different things to different people in different circumstances.
If that's the case, then what is time in Interstellar? That's what this video essay is all about. I know, it's a lengthy video. But, the essayist did a good job and it's worth watching. You'll only give 15 mins of your time to watch it from beginning to end...
In the meantime, you'll find Part III's transcript below, which I find most significant and meaningful. (It's the last part of the video essay) ... Here it is:
Part III: Transcending Time
So what resistance can we offer against such a relentless force of nature? The short answer is that we cannot escape time, but we can transcend it and we are doing so increasingly. This is because human beings have the arguably unique ability to defy time by documenting language and images. For a long time, the most important way to do this was through books. Books allow us to reach back in time and access moments from the past. Not just to experience the stories of old, but also to develop a sense of cultural history and pass on ideas and technologies. Just imagine what today's society would have looked like were it not for this vast accumulation of the past. Today, we revisit the past through photographs, audio recordings and film; this increased ability to transcend time is reffered to as atemporality.
One consequence of atemporality is that our ever growing access to the past is unbinding us from time, a developement that Interstellar takes to the extreme with the Bulk Beings. The Bulk Beings had complete access to time but it was exactly this unboundedness that became their disadvantage. For them, time is happining all at once, from beginning to end, infinitely. Pinpointing a specific moment must for them be like what pinpointing one specific drop in an endless ocean is for us. To fully understand what happened inside the Tesseract, we first have to understand a completely different film that clearly inspired Interstellar and that is the 1962 French film La Jetee.
La Jetee is a 30 min science fiction story that is told entirely through photographs linked together by a narrator as if the story was already at hand in its fullness from the very beginning. After a Third World War destroyed Paris and forced its people to live underground to escape radiation, a group of scientists explored time travel to learn from the past and the future to help their situation in the present. They experimented on prisoners but found that most of them went insane when unbound from time. Just like the Bulk Beings in Interstellar, they simply couldn't find a moment to connect to. They were eventually able to send one man back to before the war because of a strong connection he had to a specific childhood memory of a woman's face. The narrator explains;
"Nothing distinguishes memories from ordinary moments. Only later do they become memorable by the scars they leave. That face was to be the only image from peacetime to survive the war. He'd often wondered if he'd really seen it or just invented that tender moment to counter the moments of madness to follow."
When we compare this to Interstellar, it becomes clear that the Tesseract is not about Cooper, it's about Murph. Time is transcended by her; she is the one haunted by her childhood, by a memory of dad leaving his young daughter in her bedroom with a ghost she didn't understand.
In the beginning of the film, Cooper even tells her;
"After you kids came along, your mom, she said something to me I never quite understood. She said, "Now, we're just here to be memories for our kids." I think now I understand what she meant. Once you're a parent, you're the ghost of your children's future."
Notice also how Murph is still wearing Cooper's jacket decades after he's gone. It was her, not Cooper's, connection to the past that gave the Bulk Being a specific anchor point for communication, a connection ultimately determined by love. Cooper realized that what he found in the Tesseract was not his love for Murph, it was her love for him that formed the bridge. Understanding that is what gave him the confidence to code the data into the watch; the watch that he knew she would come back for because he gave it to her.
Just as in La Jetee, Interstellar uses love as a supposedly quantifiable force to navigate the dimension of time. This is not to say that love is something supernatural or has its own dimension; or that is the answer to all of our issues, it is simply, as Aaron Stewart-Ahn put it; that our lives are a strange journey through time; a construct that is as intimate as it is alien, forever binding us, yet always eluding us. In time, we find the essence of our mortality; the confrontation with our own annihilation that is always looming in the distance.
Interstellar shows how love is inexplicably tangled up in this part of life we do not really understand, not just in a sentimental way but more so in the deep sense of grief, of mournfulness, of longing, that inevitably follows as we pass through time; frame by frame, moment by moment; always loosing it.
Against this despair, Interstellar gives us not science, but poetry;
"Do not go gentle into that good night. Old age should burn and rave at close of day. Rage, rage, against the dying of the light."
This poem by Dylan Thomas is often interprted as a poem about the struggle against death, but in the light of Interstellar, I would argue it is about the struggle against time, against our cosmos being driven towards nothingness by entropy; the true antagonist of the film. Professor Brand explains;
"I'm not afraid of death. I am an old physicist - I'm afraid of time."
It seems that the only thing we can do is commit to memory all that will be lost; be it is the sounds of Earth in deep space or the testimonies about our lives, and in doing so keep pushing the boundaries of this strange dimension, this temporal frontier, waiting to be explored ...
... ... ...
Phew!... Confusing, right? Well, what isn't when it comes to life changing revelations...
May be we got it all wrong... May be we're looking for the answers in the wrong direction... May be Soren Kierkegaard's philosophy is the most profound revelation about life;
"Life can only be understood backwards; but it must be lived forwards."
Because, in our lives, one way or another, we feel that everything is connected, that there is indeed a logical connection between numerous things we face in life and the only way to make sense of it is to look back in time so as to connect the dots...
I know, I know... This sort of "fact" cannot be easily communicated because of its slippery nature, because the "fact" disappeares as soon as one tries to capture it wisely in a sentence or thought.
Well.. What more can I say? I'm just a messenger; strolling around 'the hanging gardens of life', jumping from one platform to another, knocking on the doors I come across and looking in on the rooms I like... And it's totally up to you whether you want to join me or not ... :)
You're always welcome :)
ADDITIONAL NOTES about the Movie 'Interstellar':
- It's a 2014 British-American science-fiction drama film, directed by Christopher Nolan, written by him and his brother and starring Matthew McConaughey, Anne Hathaway, Michael Caine, Jessica Chastain.
- Here is the plot summary by jmvd8 on IMDb: In the near future around the American Midwest, Cooper an ex-science engineer and a pilot, is tied to his farming land with his daughter Murph and son Tom. As devestating sand stroms ravage earths crops, the people of Earth realize their life here is coming to an end as food begins to run out. Eventually stumbling upon a NASA base near Cooper's home, he is asked to go on a daring mission with a few other scientists into a wormhole because of Cooper's scientific intellect and ability to pilot aircraft unlike the other crew members. In order to find a new home while Earth decays, Cooper must decide to either stay, or risk never seeing his children again in order to save the human race by finding another habitable planet.
- The film features real life research performed by guest executive producer and renowned astrophysicist Kip Thorne (who is best friends with Stephen Hawking and Carl Sagan)
- The Author, van der Linden, expresses his thoughts on the resemblance between filmmaking process and the Bulk Beings as such: (In the film, Cooper confidently says that the Bulk Beings are humans who have evolved beyond the four known dimensions. Of course the author accepts the fact that we don't experience the film in a truly a-tempoal fashion since we can't percieve the entire film all at once. However, he feels that Cooper's words in the film may very well be a deliberate statement by the director, Christopher Nolan. Hence the author continues...) "This becomes even more interesting when we look at what this meta statement implies for the filmmaking process, because there also seems to be a strong resemblance between the bulk beings and the filmmakers. The editor, for example, has complete temporal freedom to access any scene of the film just like the bulk beings have access to time. The difficulty then lies in picking out the right moments that ultimately make for a cohesive film. The writer too is not bound by temporal dimension when creating a story and can start pretty much anywhere. Like the bulk beings, the writer usually sees all elements of the story and can connect them by using a wide variety of plot devices."
- As Tom van der Linden, the author, explains it in his video essay, love might be more real and powerful than we previously thought and is capable of transcending time. In the movie scene, Brand says that: "May be love means something more - something we can't yet understand. May be it's some evidence, some artifact of a higher dimension that we can't consciously perceive. I'm drawn across the universe to someone I haven't seen in a decade, who I know is probably dead. Love is the one thing we're capable of perceiving that transcends dimensions of time and space. May be we should trust that even if we can't understand it." May be this topic often gets overlooked, van der Linden continues, perhaps because we are unwilling to explore an attempt at making a sincere statement about an intimate subject that is not rooted post-modern deconstruction or science devoid of the subjective human experience. Or as Aaron Stewart-Ahn puts it;
"Have we become more terrified of intimacy than interstellar travel?" ...
What do you say, everybody? What's your opinion about love, transcending time?... Give some thought to it... Or better yet, mull it over... it's in your hands...
Love... always...
Citation:
¹ Transcending Time │ Interstellar's Hidden Meaning Behind Love and Time -video essay by Tom van der Linden (Like Stories Of Old) on YouTube
² Definition of Time -www.exactlywhatistime.com
(TR) - Zaman Hayatımıza Hükmediyor ... Ama, Tam Anlamıyla, Zaman Nedir?
İşte size milyon-dolarlık soru, arkadaşlar! Tam anlamıyla zaman nedir?
Ah, evet, evet... Hepimiz zamanın ne olduğunu biliyoruz; o, ya saatin tik-tak'ları ya da takvimdeki bir gün. Hergün uğraştığımız, anladığımızı düşündüğümüz bir şey. Ama gerçekten anlıyor muyuz? Hayır, pek de sayılmaz. Kontrol ettim ve inanın, etrafta milyonlarca olgu ve rakkam var ama yine de henüz tam net bir cevap yok... Ne bilim adamlarından, ne de filozoflardan...
Şimdi... Bu da nereden çıktı, diye sorabilirsiniz? Komik ama gerçek; 2014 yapımı Interstellar filminden. Elbette, zamanında, sinemalarda oynarken seyretmiştim ve sevmiştim. Ama taa ki düne kadar tamamiyle unutmuştum. Aslında, beni bu noktaya getiren film de değil. Hayır, filmi tekrar izlemedim. Buraya da eklediğim, karşılaştığım video makalesi¹ idi. Seyrettikten sonra beni düşünmeye sevk etti... En başta farkına vardım ki, filmi ilk seyrettiğimde zaman kavramını bu kadar derin yakalayamamışım. Daha sonra da bu video makalesi beni, zamanın gerçek anlamı konusunda her zamankinden de çok meraklandırdı... Dolayısıyla, işte buradayım, yüksek sesle düşünüyorum... Ancak, konuyu bütünüyle değil -ki zaten bu beni aşar, sadece zamanın ötesine geçebilme niteliğinde düşünüyorum -ki bu da zaten filmin teması.
Bunu yapmak için de, zamanın tanımına sözlüklerde bulunduğu şekliyle başlamam daha iyi olacak sanırım... Daha kapsamlı tanımlar olduğu kadar, bir sürü de kısa, hızlı cevaplar var. Makalenin biri² en geniş kapsamlı tanımı Wikipedia'da bulmuş. Diyor ki, "Zaman, olayların geçmişten gelerek şimdiki zamanın içinden geçip geleceğe doğru sıralandığı ve aynı zamanda olayların devam süresini ve aralarındaki aralıkları ölçümleyen bir boyuttur." Bununla birlikte makale, zaman kesinlikle dokunup görebileceğimiz bir obje ya da madde değildir diye ekliyor. Fakat o, sırf bir boyut, bir nicelik veya bir kavram da değildir. Aslında zamanın bir çok yönü vardır ve onun, farklı şartlar altında farklı insanlara farklı şeyleri ifade ettiği görülür.
Eğer hal buysa, o zaman Interstellar'da zaman nedir? İşte, video makalenin anlattığı tam da bu. Biliyorum, uzun bir video. Ama yazar gayet iyi bir iş çıkarmış ve seyretmeye değer. Başından sonuna izlemek için sadece 15 dakikanızı vereceksiniz.
Bu arada, aşağıda III. Bölüm'ün dökümünü bulacaksınız, ki bu benim en kayda değer ve anlamlı bulduğum bölüm (video makalenin son bölümü). İşte, burada;
III. Bölüm: Zamanın Ötesine Geçmek
Bu durumda, böylesi amansız bir doğal fenomen karşısında nasıl direnebiliriz? Kısa cevabı, zamandan kaçamayız ama ötesine geçebiliriz ve gitgide daha çok öyle de yapıyoruz. Bunun nedeni ise insanların, belge ve görüntüyle zamana kafa tutmalarını sağlayan, tartışmaya açık ama eşsiz bir kabiliyetlerinin olmasıdır. Uzunca bir süre, bunu yapmanın en önemli yolu kitaplardan geçiyordu. Kitaplar, geçmişe geri gitmemize ve oradaki an'lara erişmemize imkan sağlıyor. Sadece eski hikayeleri deneyimlemek için değil, ama aynı zamanda, bir anlamda kültürel bir tarih oluşturmak ve fikirlerle teknolojileri devretmek için de. Sadece, eğer ki geçmişin bu muazzam birikimi olmasaydı, günümüzün toplumları ne halde olurdu, onu bir hayal edin. Bugün geçmişi, fotoğraflar, ses kayıtları ve filmler yoluyla tekar ziyaret ediyoruz; bu, zamanın ötesine geçebilme kabiliyetinin artışı zamandışılık olarak anılmaktadır.
Zamandışılığın bir sonucu da, bu sürekli büyüyen geçmişe erişimimizin bizi zamandan özgür kılmasıdır; bu bir ilerlemedir, ki Interstellar bunu Bulk Varlıklar'la en uç noktaya taşımıştır. Bulk Varlıklar'ın zamana bütünüyle erişimi vardı, ama işte tam da bu sınırsızlık, onlar için bir dezavantaj haline geldi. Onlara göre zaman, tümüyle aynı anda oluşuyordu, baştan sona, sınırsızca. Bizim, sonsuz bir okyanusta tek bir damlanın yerini belirlememiz neyse, onlar için belirli bir an'ın yerini belirlemek de, buna benzer bir şey olmalıydı. Tesseract'in (filmdeki 4 boyutlu küp odanın) içinde ne olduğunu tam anlamamız için önce, tamamiyle farklı bir filmi anlamalıyız, ki 1962 Fransız yapımı bu La Jetee filminin Interstellar'a ilham verdiği de şüphesiz.
La Jetee, 30 dakikalık bir bilim-kurgu hikayesidir; ki filmin hikayesi tümüyle, sanki hikayenin bütünlüğü taa başından beri elindeymişcesine seslendiren bir öyküleyiciyle birbirine bağlanmış fotoğraflarla anlatılır. III. Dünya Savaşı Paris'i yerle bir edip radyasyondan kaçmak için insanlarını yer altında yaşamaya mecbur bıraktıktan sonra, bir grup bilim adamı şimdiki zamanlarına faydası olsun diye, geçmiş ve gelecekten bir şeyler öğrenmek adına zaman yolculuğunu araştırmış. Mahkumlar üzerinde deney yapmışlar ama görmüşler ki, zamandan özgür bırakıldıklarında bir çoğu akıl sağlığını kaybediyor. Tıpkı Intersteallar'daki Bulk Varlıklar gibi, mahkumlar da bağlantı kuracakları an'ı bulamamış. Nihayetinde bir adamı, bir kadının yüzüne dair belirli bir çocukluk anısına sahip olduğundan güçlü bir bağlantıyla savaş öncesine geri gönderebilmişler. Öyküleyici şöyle açıklıyor:
"Hiç bir şey anıları, sıradan anlardan ayırt edemez. Sadece daha sonra, bıraktığı izler vasıtasıyla akılda kalıcı hale gelirler. Savaşa dayanmak adına o yüz, barış zamanından kalan tek imgeydi. Çok kere gerçekten görmüş müydü diye merak etti, yoksa bu imge, takip edecek delilik anlarına karşı koymak için uydurduğu hassas bir an mıydı?"
Bunu Interstellar ile kıyasladığımızda, Tesseract'in Cooper'la değil, Murph'le alakalı bir şey olduğu aydınlanıyor. Zamanın ötesine Murph'le geçiliyor; küçük kızını odasında anlam veremediği bir hayaletle bırakıp giden bir baba hatırasıyla çocukluğunu aklından çıkaramayan da o.
Filmin başlarında, hatta Cooper ona diyor ki;
"Siz çocuklar dünyaya geldikten sonra anneniz bana hiç de tam olarak anlayamadığım bir şey söyledi. Dedi ki, "Artık sadece çocuklarımızın hatırası olmak için buradayız." Sanırım şimdi ne demek istediğini anlıyorum. Bir kez anne-baba olunca, çocuklarının geleceğinde bir hayaletsin."
Aynı zamanda, gitmesinin ardından onlarca yıl geçse de Murph'ün nasıl da hala Cooper'ın ceketini giydiğine dikkat edin. Bu Cooper'ın değil, onun geçmişle bağlantısı; nihai olarak sevgiyle belirlenmiş bu bağlantı da iletişim kurmak için Bulk Varlığa belirli bir tutunma noktası veriyor. Cooper anlıyor ki, Tesseract'te bulduğu Murph'e olan sevgisi değil, köprüyü oluşturan Murph'ün ona olan sevgisi. Bunu anlaması da ona, saatin içine datayı kodlama inancını veriyor; çünkü biliyor ki, saati ona kendisi verdiğinden, Murph saat için geri gelecek.
La Jetee de olduğu gibi, Interstellar da sevgiyi, zaman boyutunda yönünü belirlemek için, güya ölçülebilir bir kuvvet olarak kullanıyor. Bu demek değildir ki sevgi, doğaüstü bir şeydir veya kendi boyutu vardır ya da tüm sorunlarımızın cevabıdır. O sadece, Aaron Stewart Ahn'ın da söylediği gibidir: Hayatlarımız, zamanın içerisinde yaptığımız bilinmeyen bir yolculuktur; son derece kişisel ve özel olduğu kadar, bize yabancı da gelen bir yapıdır, sonsuza kadar bağlayan ama sürekli bizi atlatan. Zamanın içinde, hemen uzağımızda eli kulağında bekleyen kendi yok oluşumuzla yüzleşerek, ölümlülüğümüzün özünü buluruz.
Interstellar, sevginin nasıl da izah edilmez şekilde bu, hayatımızın gerçekten anlayamadığımız bölümünde karmakarışık hale geldiğini gösteriyor, sadece duygusal olarak değil, fakat daha çok büyük üzüntülerin, matemin, hasretin derinliğinde; ki bunlar zamanın içinden geçtikçe kaçınılmaz bir şekilde olayı takip eden duygulardır; kare kare, an be an, hep yitirdiğimiz.
Bu çaresizliğe karşı Interstellar bize, bilimi değil, şiiri getiriyor:
"O güzel geceye yumuşak başla girme. Yaşlılık yanmalı ve günün kapanışına bağırıp çağırmalı. Öfkelen, öfkelen, sönen ışığa karşı."
Dylan Thomas'ın bu şiiri, ölüme karşı mücadeleye dair bir şiir olarak yorumlanıyor, fakat Interstellar'ın ışığında bunun, zamana karşı bir mücadele olduğunu savunabilirim; kendi evrenimizin, düzensizlik ve tesirsizliğe olan eğilimiyle bir hiçliğe doğru sürülmesine karşı olan bir mücadele; ki filmin de, hakiki kötü karakteri. Profesör Brand diyor ki;
"Ölümden korkmuyorum. Ben yaşlı bir fizikçiyim -zamandan korkuyorum."
Görünen o ki, yapabileceğimiz tek şey, tümü kaybolacak olan anılarımızı aklımızda tutmak olacak; bu ister, uzayın derinliklerindeki dünyanın sesi olsun ya da hayatlarımızın ifadesi, tanıklığı olsun ve böyle yaparak da, keşfedilmeyi bekleyen bu yabancı boyutun sınırlarını, ya da zamansal sınırı, itmeye devam edelim ...
... ... ...
Phew!... Kafa karıştırıcı, değil mi? E iyi de, hayatımızı değiştiren esinlerin hangisi değil ki?
Belki de her şeyi tersten anladık... Belki de cevapları yanlış yönde arıyoruz... Belki de Soren Kierkegaard'ın felsefesi, hayata dair en derin felsefe:
Hayat, sadece geriyedönük olarak anlaşılabilir, ama ileriye doğru yaşanmalıdır."
Çünkü hayatlarımızda, öyle ya da böyle, her şeyin birbiriyle bağlantılı olduğunu hissederiz; ki hayatın içinde karşılaştığımız sayısız şeyler arasında gerçekten de mantıklı bir bağlantı da vardır ve bunu anlamlandırmanın tek yolu da, noktaları birleştirmek için zamana geri dönüp bakmaktır...
Biliyorum, biliyorum... Bu çeşit bir "olgu", zor anlaşılır olduğundan, kolay kolay anlatılamıyor; çünkü akıllı bir cümle veya düşüncede zapt etmeye çalışıldığında bu "olgu" uçup gidiyor...
Peki... Daha başka ne diyebilirim ki? Ben sadece bir elçiyim; "hayatın asma bahçelerinde" dolaşan, bir platformdan diğerine atlayan, karşıma çıkan kapıları çalan ve hoşuma giden odalara kapıdan bakan... Ve bana katılıp katılmamak tamamen sizin kararınız ... :)
Her zaman beklerim :)
'Interstellar' filmi hakkında EK NOTLAR:
- 2014 Ingiliz-Amerikan ortak yapımı bilim-kurgu drama filmi, yönetmen Christopher Nolan, yazarı kendisi ve kardeşi, oyuncular Matthew McConaughey, Anne Hathaway, Michael Caine, Jessica Chastain.
- jmvd8 tarafından IMDb'de yazılan filmin kısa özeti: Yakın bir gelecekte Amerika'nın Orta Batısı'nda, eski bir bilim mühendisi ve pilot Cooper, kızı Murph ve oğlu Tom'la birlikte çiftçilik yapmaktadır. Yıkıcı kum fırtınaları yeryüzündeki ekinleri harap ederken, Dünya'daki insanlar anlıyor ki, gıdaları bitmeye başladığından burdaki hayatları da sona doğru yaklaşmakta. Nihayetinde evine yakın bir NASA üssünü tesdüfen bulan Cooper'a, bir kaç başka bilim adamıyla birlikte, sahip olduğu bilimsel zekası ve diğer mürettebattan farklı olarak uzay aracını kullanma kabiliyeti nedeniyle, (uzayda) bir soulcan deliğine gitmesi için tehlikeli bir görev teklif ediliyor. Dünya dağılırken yeni bir yurt bulmak üzere Cooper, ya kalmayı seçmek ya da başka yaşanacak bir gezegen bularak insanlığı kurtarmak adına bir daha çocuklarını hiç görememeyi riske etmek zorundadır.
- Film, gerçek hayattan araştırmalara yer vermektedir; ki bu araştırmalar, misafir baş yapımcı ve ünlü bir astrofizikçi (ve Stephen Hawking ile Carl Sagan'ın en yakın arkadaşı) olan Kip Thorne tarafından gerçekleştirilmiştir.
- Yazar, van der Linden, film yapımcılığı ve Bulk Varlıklar arasındaki benzerliğe dair düşüncelerini şöyle ifade eder: (Filmde Cooper kendinden emin bir şekilde der ki, Bulk Varlıklar bilinen 4 boyutun da ötesinde gelişmiş insanlardır. Elbette yazar şu gerçeği kabul ediyor; filmi biz, hakiki bir zamandışı üslupta deneyimleyemeyiz, çünkü filmin tamamını tümüyle aynı anda algılayamayız. Buna rağmen van der linden, filmdeki Cooper'ın cümlelerinin, yönetmen Christopher Nolan tarafından maksatlı bir ifade olarak kullanıldığını hissetmektedir. Dolayısıyla yazar devam eder...) "Bu konuyu özetleyen ifadenin, film yapımcılığında neye işaret ettiğine baktığımızda, durum daha da ilginç bir hale dönüşüyor, çünkü aynı zamanda orda bulk varlıklarla film yapımcıları arasında kuvvetli benzeşimler görülüyor. Mesela editör, tıpkı bulk varlıkların zamana erişimi gibi, filmin herhangi bir görüntüsüne erişiminde tamamen zamansal bir özgürlüğe sahiptir. O halde, en nihayetinde uyumlu bir film yapmak için karşılaşılan zorluk, doğru zamanları seçmekte yatar. Yazar da, bir hikaye yaratırken zamansal bir boyuta bağımlı değildir ve nerdeyse istediği herhangi bir yerden başlayabilir. Bulk varlıklar gibi, yazar da genelde hikayenin tüm elementlerini görür ve engin tema çeşitliliğini kullanarak bunları birbirine bağlar."
- Tom van der Linden, yazar, kendi video makalesinde şöyle açıklıyor: sevgi, evvelce düşündüğümüzden daha gerçek ve güçlü olabilir ve zamanın ötesine geçmeye gücü yetebilir. Filmin bir sahnesinde, Brand diyor ki: "Belki de sevgi daha fazla şey ifade ediyordur - henüz anlayamadığımız bir şey. Belki de o, bir kanıttır, bilinçli olarak algılayamadığımız daha yüksek bir boyuta ait bir araçtır. Ben, onlarca yıldır görmediğim ve büyük ihtimalle öldüğünü düşündüğüm biri için uzayın içine çekildim. Sevgi, zamanın ve uzayın ötesine geçerek algılayabildiğimiz tek şeydir. Belki bunu anlayamasak da, güvenmeliyiz." Belki de bu konu genelde atlanıyor, diye devam ediyor yazar; çünkü bir ihtimal, özelimizdeki bir konu hakkında (-ki bu özel konunun post-modern yapısallıkta kökleri olmaması veya bilmin sübjektif insan deneyimlerinden yoksun olması sebebiyle-) yürekten bir ifade kullanma teşebbüsüne isteksiz olduğumuzdandır. Yahut da, Aaron Stewart-Ahn'ın da ifade ettiği gibi;
"Samimiyet, yakınlık konusunda, yıldızlararası yolculuktan daha fazla dehşete düşer mi olduk?" ...
Ne dersiniz? Sevginin, zamanın ötesine geçmesi hakkında sizin düşünceleriniz nedir? Üzerinde biraz düşünün... hatta daha da iyisi, isterseniz iyice kafa yorun... bu sizin elinizde...
Her daim sevgilerimle ...
Alıntı:
¹ Transcending Time │ Interstellar's Hidden Meaning Behind Love and Time -YouTube'da Tom van der Linden (Like Stories Of Old) tarafından hazırlanmış video makalesi
² Definition of Time -www.exactlywhatistime.com
Comments
Post a Comment